In oktober 2017 kwam je heel toevallig op mijn pad. Voor de opleiding hippotherapie zocht ik naar een paard dat geschikt zou zijn voor therapie. Mits ik geen eigen paard had, vroeg ik aan mijn overburen of ik de oefeningen mocht uitproberen op één van zijn paarden. Hij ging akkoord en bracht me tot bij jou.

De eerste keer toen ik jou zag kwam je onmiddellijk op een rustige manier naar mij toegestapt en genoot je van de aandacht en de knuffels. Ik had toen nooit durven geloven dat jij mijn eerste paard zou worden en dat wij samen zo’n oprechte band gingen opbouwen.

Tijdens onze 2^e ontmoeting testte ik voorzichtig al de oefeningen samen met jou. Jij reageerde hier zo rustig, geduldig en liefdevol op. Niks was jou teveel. Terwijl ik voor de eerste keer op je rug door de weide met schapen aan het draven was, vertelde onze buurman tegen mijn ouders dat je te koop stond. Dit overviel me, ik was totaal nog niet op zoek naar een paard. Toch kreeg ik jou niet uit mijn gedachten en bekeek ik thuis of het praktisch en financieel mogelijk was om jou te kopen en te onderhouden. De dierenarts kwam om te kijken of je volledig gezond was en nadat hij zijn goedkeuring had gegeven kon ik je niet meer laten gaan. Ik had me voorgenomen om elke zondag te gaan werken als student om zo jouw stalgeld te kunnen betalen en dit deed ik met zoveel plezier want wat jij me teruggaf was zoveel meer waard.

Op 15 november 2017 was het dan zover! Ik tekende de papieren en ik mocht mijn eigen paard uit de weide halen om hem naar de stal te brengen. Het gevoel dat toen door me heen ging was zo bijzonder. Heel onwennig stapte ik naar je toe in de weide, jij bleef stilstaan en keek me aan met je oren spits naar voor. Wanneer ik een klein glimlachje naar jou gaf, zakte je hoofd lichtjes. Wat vonden we het allebei zo spannend!

De volgende maanden ging ik bijna dagelijks naar jou toe om je te borstelen, je vrij te laten in de piste, wat grondwerk met je te doen maar ook gewoon om bij jou in de stal te zitten en te genieten van jou en de rust. Je hebt me doorheen een moeilijke periode van mijn leven getrokken en zorgde ervoor dat ik toch elke keer als ik bij jou was kon lachen.

Het eerste jaar samen was eentje met vallen en opstaan. We leerden elkaar vertrouwen en dit liep niet van een leien dakje. Maar stap voor stap slaagden we erin om dichter naar elkaar toe te groeien en rekening te houden met elkaars sterktes en zwaktes. Jij was steeds oprecht en hield me mijn spiegel voor. In het begin was dit te confronterend voor mij. Resultaat: we botsten. Achteraf bekeken heb je me hiermee zo geholpen: je hebt me terug met mijn voetjes op de grond gebracht en leerde me veel over mezelf als persoon.

Vandaag de dag heb ik je al 5 jaar en is onze band zo gegroeid en versterkt. We verstaan elkaar met de kleinste signalen. We rijden bitloos en zadelloos, we genieten beiden van ontspannen buitenritten op het strand en in het bos en we werken in vrijheid. Het is een plezier om met jou aan de slag te gaan en zou je voor geen geld van de wereld nog willen missen!